شنبه 100 مهر 3  1:6 عصر

-    خواندن، نتیجه‌ی رویارویی با هرگونه متن است؛
نخست باید یادآور شویم که «رویارویی» در این جا جنبه‌ی منفی ندارد و به معنای تقابل و پیکار نیست؛ بلکه هنگامی که خواننده به متن برمی‌خورد یا متن در برابرِ دریچه‌ی حس‌های او قرار می‌گیرد،

گونه‌ای تعامل، همکاری و هم‌افزایی در ذهن و زبان خواننده و جهان معنایی متن رخ می‌دهد؛ از این رو، کُنشِ خواندن از دیدِ ما، نوعی گفت و گو میان خواننده با متن است.

متن از هر گونه‌ای که باشد؛ متن دیداری، متن شنیداری متن چشایی و ...
ما بر این باوریم که خواندن، دعوت و فراخوانی از سوی خواننده است؛ بدان سان که «سارتر» نوشتن را دعوتی از سوی نویسنده می‌دانست.
«ژان پل سارتر» در کتاب «ادبیات چیست» می‌نویسد: «نوشتن،دعوتی است از خواننده تا چیزی را که من از طریق زبان به آشکار کردنش همّت گماشته‌ام، هستی عینی بخشد». ( هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 25)